Tarihi günlerden geçiyoruz, siyasette her şeyin mubah görüldüğü zamanları yaşıyoruz. Daha önce birbirlerine düşman olmuş kesimler, iktidar hırsı ile veya iktidarı devirme hırsı ile bir araya geliyor, hiçbir kural kaide tanımadan kirli oyunlar sergiliyorlar. Bu oyunları kurgulayanlara kırılıyor, kızıyor ama en çok da üzülüyorum. Hırsları uğruna tüm insani değerleri hiçe saymaları Millet nezdinde gerekli cevabı elbet alacaktır.  Eskiden aynı kaba su taşıdığımızı düşündüğümüz insanlar Cumhurbaşkanı’na kızıyorlar, ondan intikam almak istiyorlar. Haklı sebeplerinin ne olduğunu tam olarak hiçbir zaman anlayamayacağız. Vesayetlerle boğuşarak var olma mücadelesi verdiği için değil, Çamlıca’ya, Ataşehir’e, Taksim’in göbeğine ülkenin dört bir yanına mükemmel camiler yaptığı için değil, kızlarımızın geleceğini kurtararak başörtüsü ile okumanın önünü açtığı için değil, baş örtüsü taktığı için meclisten kovulan milletvekilinin hakkını koruduğu için değil, Erbakan Hoca’mızı boncuk boncuk terletenlerden hesap sorduğu için değil,  asker oğlunun yemin törenlerinde tellerin arkasından oğlunu izleyen anaların gözyaşını dindirdiği için değil, minareler süngü kubbeler miğfer diyerek cezaevine girdiği için değil, İsrail zulmüne one minute dediği için değil, tüm dünya mazlumlarına, evladı fatihana sahip çıktığı için değil, ülkemizi bölmeye çalışanlara karşı dimdik durduğu için değil, Kuran okuduğu için, namaz kıldığı için değil ama başka bir şey için kızıyorlar… Ve biz bunu bilemeyeceğiz. Ben kendi adıma, mukayese yeteneğini kaybetmiş insanların sebeplerini bilmek de istemiyorum. Ama bildiklerimi saymak isterim tabi… Cuma namazı kılan öğrencileri videoya çekip, ülke elden gidiyor yaygarası kopartarak habercilik yaptığını zanneden itibar müflisi gazetecileri programlarına çağırıp ödül veren zihniyeti Halk’ımızın asla unutmayacağını biliyorum. Başörtülü kızlarımızı üniversitelerden kovan, ikna odaları kurarak başlarını açmaları için baskı yapan, güya bizlere laiklik ve demokrasi dersi vermeye çalışanlarla iş birliği yapmaya çalışanları Millet’imizin asla affetmeyeceğini biliyorum. Kapalı kapılar ardında planlar yaparak, karanlıklarda birbirine göz kırpanlar, karnından konuşup fısıldaşarak, zor günlerde omuz omuza verdiği dava arkadaşlarını ilk fırsatta satanların asla hedeflerine ulaşamayacaklarını biliyorum. Tüm koltuklarını emrine verdiği halde O’na bu imkanı sunan kardeşleri için bir kere ağzını doldura doldura destek açıklaması yapmayanların insanların vicdanında çoktan mahkum olduğunu biliyorum.  Allah var, gam yok İnşallah. Bu yol taşlı, dikenli bir yol. Bu yolda dökülenler, nefesi yetmeyenler elbet olacaktır. Davanın büyüklüğü bunu gerektiriyor, bu davayı taşıyabilecek olanlarla taşıyamayacak olanlar elbet bir olmayacaktır. Mazeret üretip arkada kalanlar artık arkada kalmışlardır. Yazıma Dadaloğlu’nun mısraları ile son veriyorum.  Dadaloğlu yarın kavga kurulur, Öter tüfek davlumbazlar vurulur, Nice Koçyiğitler yere serilir, Ölen ölür kalan sağlar bizimdir.  Allah’a emanet olun, sağlıcakla kalın…